گنگ های مذهبی،ساقیان سراب صراط مستقیم !

نگاره ی خود را با بیان ذات اقدس الهی در کتاب مبین که لب مطلب و غایت این مکتوب است آغاز می کنم.

الله جلّ جلاله در آیه 76 سوره ی نحل در مقایسه ای چنین مطرح می کند که:

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلَیْنِ أَحَدُهُما أَبْکَمُ لا یَقْدِرُ عَلی‏ شَیْ‏ءٍ وَ هُوَ کَلٌّ عَلی‏ مَوْلاهُ أَیْنَما یُوَجِّهْهُ لا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوی هُوَ وَ مَنْ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلی‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ

«خداوند مثالی ( دیگر ) زده است: دو نفر را ، که یکی از آن دو ، گُنْگْ مادرزاد است و قادر بر هیچ کاری نیست و سربار صاحبش می باشد ، او را در پی هر کاری بفرستد  خوب انجام نمی دهد آیا چنین انسانی ، با کسی که امر به عدل و داد می کند ، و بر راهی راست قرار دارد ، برابر است؟!»

اینکه زاهدان و مفسّران این قیاس را در وجه باطنی اش مخصوص ذات احدیت دانسته اند حرفی ندارم و شما را به مطالعه بطن آیات الهی از جمله این آیه دعوت می کنم.

امّا آنچه مفروض من است و بعضی از مفسّران نیز بر تفسیر این آیه فرض گرفته اند وجه لفظی این آیه و قیاس ، است!

همانطور که می خوانید این قیاس،مقایسه ای منطقی و عقلانی است که در مورد صحت و یا نقض این حکم نمی توان صحبت و استدلالی بیان نمود.

حال می خواهم دو طرف این مقایسه را در مصداق بررسی کرده و آنچه را که نتیجه این بررسی است به نگاهتان بسپارم.