امت پلاسکویی!!

بسم الله الرحمن الرحیم

دوماه کمتر،از حادثه غمبار پلاسکو می گذرد و آن حادثه با بزرگداشت مردان آنجلسی آتش نشان در ذهن ها نقش بست.در ایام آتشین پلاسکو،امت همیشگی ایران مشغول کارهای  همیشگی شدند ! عده ای همه چیز ، اعم از شادی و غم را با قاب پلاسکو در گوشی های همیشه همراه خود ثبت کردند! بعضی نیز به مناسبت نزدیکی نزاعات حزبی ، سیاسی بازی های همیشگی خود را در میدان پلاسکو به جان هم انداختند. آن گروه همیشگی در صحنه از امت،مداح و مرثیه سرای آتشنشان و پلیس و پلاسکو شدند! BBC  هم بازی همیشگی اش گرفت و هنوز پلاسکو فرو نریخته کیهان وار اسناد تاریخی خود را رو کرد! آن دسته همیشگی متوهم امت نیز به دنبال شرلوک همز ناک بودن خود پرونده سیاسی مرحوم و پلاسکو را در دفتر خود باز کردند. جمعی هم هنوز پلاسکو فرونریخته وعده های سرخرمن را در بوق کردند که فلان می شود و فلان می کنیم و... .

  القصه امت همیشگی همان کارهای همیشگی را که در مواجه با پدیده ها انجام می دادند مکررا" تکرار کردند. سیر زندگانی ما شده است همین همیشگی ها! هر روز ما پلاسکو دارد و هر روز ما همان همیشگی است! و ما چه می دانیم روزگار ما چیست؟....

میرزا حسن پشیمان است! اما امید دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

در سحرگاه دوشنبه 16 بهمن 1374 هجری شمسی ، مصادف با 15 رمضان المبارک 1416 هجری قمری نوزادی سیاه چرده در یکی از بیمارستان های مشهد مقدس چشم به این جهان فانی باز کرد. هنگامی که طفل را نزد امّه بردند ابتداء با اعلام برائت خواستار رفع مزاح و آوردن کودک حقیقی خود کرد امّا چه کند که حقیقت گاهی به تلخی "شکلات 100% اصل" است! بنا به اتفاقاتی که قبل از این تاریخ رخ داده بود مادر کودک تصمیم بر مسمی کردن فرزند خود به اسم فاعل"حامد" داشت امّا لطف الهی در سحرگاه نیمه رمضان که مصادف با میلاد مبارک حضرت کریم، امام حسن مجتبی(ع) بود پدر را بر آن داشت تا نام پسر خود را به نام پدر فقید خود یعنی "حسن " بنهد و البته در این میان پیشوند "محمد" که متمم اجباری اسامی این خاندان بود بر پیش "حسن" نشست و پس از بحث وگفتگو های درون خانوادگی نام رسمی"محمد حسن" و نام مشهور "حامد" بر آن کودک سیاه چورده نصب گردید.

پس از مدتی آن کودک سیاه چرده به طفلی سفید روی و کمی زیبا تبدیل گشت که اعجاب همگان را در پی داشت و آنانی که پیش از این نگاه بر رخ آن کودک را خوش نداشتند در صف مشتاقان آغوش کشی او قرار گرفتند.دوران نوزادی و کودکی و خردسالی محمد حسن (حامد) مانند سایر کودکان با فراز و نشیب ،خرابکاری ،شیرین کاری،فضولی،اذیت و سایر آداب کودکانه گذشت......

گنگ های مذهبی،ساقیان سراب صراط مستقیم !

نگاره ی خود را با بیان ذات اقدس الهی در کتاب مبین که لب مطلب و غایت این مکتوب است آغاز می کنم.

الله جلّ جلاله در آیه 76 سوره ی نحل در مقایسه ای چنین مطرح می کند که:

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً رَجُلَیْنِ أَحَدُهُما أَبْکَمُ لا یَقْدِرُ عَلی‏ شَیْ‏ءٍ وَ هُوَ کَلٌّ عَلی‏ مَوْلاهُ أَیْنَما یُوَجِّهْهُ لا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوی هُوَ وَ مَنْ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ هُوَ عَلی‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ

«خداوند مثالی ( دیگر ) زده است: دو نفر را ، که یکی از آن دو ، گُنْگْ مادرزاد است و قادر بر هیچ کاری نیست و سربار صاحبش می باشد ، او را در پی هر کاری بفرستد  خوب انجام نمی دهد آیا چنین انسانی ، با کسی که امر به عدل و داد می کند ، و بر راهی راست قرار دارد ، برابر است؟!»

اینکه زاهدان و مفسّران این قیاس را در وجه باطنی اش مخصوص ذات احدیت دانسته اند حرفی ندارم و شما را به مطالعه بطن آیات الهی از جمله این آیه دعوت می کنم.

امّا آنچه مفروض من است و بعضی از مفسّران نیز بر تفسیر این آیه فرض گرفته اند وجه لفظی این آیه و قیاس ، است!

همانطور که می خوانید این قیاس،مقایسه ای منطقی و عقلانی است که در مورد صحت و یا نقض این حکم نمی توان صحبت و استدلالی بیان نمود.

حال می خواهم دو طرف این مقایسه را در مصداق بررسی کرده و آنچه را که نتیجه این بررسی است به نگاهتان بسپارم.

اگر تماشاچی باشیم...

ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَ مَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّما یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِیُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثالَکُمْ
آری ، شما همان گروهی هستید که برای انفاق در راه خدا دعوت می شوید، بعضی از شما بخل می ورزند و هر کس بخل ورزد، نسبت به خود بخل کرده است و خداوند بی نیاز است و شما همه نیازمندید و هر گاه سرپیچی کنید، خداوند گروه دیگری را جای شما می آورد پس آنها مانند شما نخواهند بود. (محمد،38)
علامه طباطبایی(ره)در شرح این آیه چنین نوشته اند:
روزى رسول خدا (ص) این آیه را تلاوت فرمودند: «وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثالَکُمْ» مردم پرسیدند: اى رسول خدا این قوم چه کسانى هستند که اگر ما پشت به دین کنیم، خداى تعالى آنان را به جاى ما مى‏گذارد؟ رسول خدا دست به شانه سلمان زد و فرمود: این مرد و قوم او است.
 از همین ابتدا شما خواننده محترم را به تامل در آیه بالا و تفسیر آن دعوت می کنم! 

غایت سَلَف آیینه در سِلْفی!

غایت سَلَف آیینه در سِلْفی! :

خویش انداز(سلفی) با آیینه متفاوت است! 

در آیینه با دیده ی خودت خود را میبینی...

امّا در خویش انداز میتوانی خودت را از دیده ی دیگری ببینی! 

و این مهم ترین دلیلی است که ما به دنبال آیینه رفتیم ،برای اینکه در نگاه بقیه خوب جلوه کنیم...

پس حال هر کسی مونوپاد یا پایه خویش انداز را باید به جای آیینه خود بگذارد! 

اصلا" یک پیشنهاد به اهل ساخت! 

حال که تب مدرنیته دارد جای خود را به تشنج پست مدرن میدهد،شما نیز لطفی نموده و نظامى جدید برای خویش انداز طراحی کنید که بشود بهتر خویش را ورانداز کرد! 

در ضمن از قول خود به دیگران بگویید دیگر زحمت غیبت و...  را نکشند چون ما خودمان از نگاه دیگری به خویش می نگریم! 

نظر شما چیست؟

#میرزا_حسن

#برداشت_آزاد 

حق گو

می نویسم…

می نویسم در این “ب” بسم الله …………………….بسم ربّ الزهراء(س)

می نویسم در این “ب” بسم الله …………………….بسم ربّ الحسین(ع)

می نویسم در این “ب” بسم الله …………………….بسم ربّ العالمین

می نویسم در این “ب” بسم الله …………………….به یاد انصار الله ……..به یاد اولیاءالله

به یاد خلق اللهی که خلقشان از جانب خالق بوده است برای یک غایت و آن هم در نهایت رسیدن به قربت بی نهایت و رسیده اند به این قربت در ظاهر غریب.

آمده ام که بنویسم…